คุณมาโนช พุฒตาล หรือบางคนอาจจะคุ้นกับการเรียกสั้นๆ ว่า พี่ซัน ในฐานะของนักดนตรี อาจจะถือได้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนที่ขึ้นเวทีรำลึก สืบ นาคะเสถียร บ่อยครั้งที่สุด ทั้งงานที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง และงานที่จัดในกรุงเทพมหานคร
ทุกๆ ครั้งที่พี่ซันเดินทางมาร่วมงาน หนุ่มใหญ่คนนี้จะมีเรื่องราวจากประสบการณ์การเดินทางมากมายมาเล่าให้ผู้ร่วมงานฟัง ทั้งเรื่องของ เรื่องของเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่า แนวคิดการอนุรักษ์ป่าไม้สัตว์ป่า ความเป็นไปของสังคม และสิ่งแวดล้อม ฯลฯ
และในบางครั้ง พี่ซันก็จะมีเพลงพิเศษที่เขียนขึ้นมาเฉพาะกิจสำหรับถ่ายทอดบางเรื่องราว เช่นเรื่องราวของคุณสืบ นาคะเสถียร
“สุดเอื้อมเพียงแค่นี้
ผมทำได้เท่านี้
ไม่อยากเห็นพรุ่งนี้
แบกชีวิตไม่พ้น
น้ำท่วมเทียมยอดป่าฝน”
“ผมจับเหตุการณ์ตอนที่คุณสืบ นาคะเสถียร ไปช่วยอพยพสัตว์ป่าที่เขื่อนเชี่ยวหลาน แล้วนึกถึงภาพที่เราไม่เคยคิดว่าน้ำจะท่วมถึงยอดไม้ได้ แต่ว่าเมื่อสร้างเขื่อนน้ำก็มาถึงยอดไม้ได้ เลยนึกถึงภาพว่าน้ำท่วมเทียมยอดป่าฝน และเห็นภาพที่คุณสืบพยายามช่วยชีวิตสัตว์ป่า เลยแต่งต่อไปว่า”
“สัตว์ทั้งหลายดิ้นรน
ดิ้นรนสู่เฮือกสุดท้าย
ก่อนเฮือกสุดท้าย
ได้สบสายตาสัตว์ล้มสิ้นใจ
ทุกตัวทุกตนมีหัวใจ
ผมก็มีหัวใจ…”
“จากภาพที่คุณสืบ นาคะเสถียรช่วยชีวิตสัตว์ป่า คล้ายกับว่าช่วยไม่ได้ สัตว์ต้องตายลง ตัวเขาเองก็ไม่สามารถช่วยชีวิตสัตว์ได้ แล้วที่สังคมกระทำขึ้นมาได้ทำให้ชีวิตสัตว์ป่ามากมายต้องตายลงไป”
เพลงนี้มีชื่อว่า “ผู้ชายในแสงแดด”
