๓๑ ปี ที่หัวใจดวงหนึ่ง อ่อนล้า จนต้องเอ่ยลา ตลอดไป
วันนั้น วันที่สายลมพัดเอื่อย เหมือนมีดกรีดขั้วใจ
ชีวิตนั้นพลันทลายเป็นใบไม้ที่ร่วงสู่พื้นดิน
๓๑ ฤดูฝน พ้นผ่าน เมฆขาวประดับฟ้าใส
ริมลำธารห้วยทับเสลา ข้างบ้านเก่าแก่หลังนั้น
มีดอกไม้งอกงาม ริมลำธาร มีนกร้องกังวาลไพร
สดใสสลับร่วงโรยตามฤดูกาล ให้ชีวิตยังร่มเย็นเพราะมีร่มป่า
แต่ที่บ้านเก่าแก่หลังนั้น ความรักกลับไม่เคยเปลี่ยน
๓๑ การรำลึกถึง ด้วยแรงใจที่มุ่งหวัง และศรัทธาทุกปี
ช่วยกันสร้างคืนวัน ให้ยังมีการอนุรักษ์งอกงาม สัมฤทธิ์ผล
ป่าเขาหลายแห่งยังมีไม้ให้ร่มเงา คนทำงานประดับรอยยิ้ม
รอยยิ้มที่ไร้คราบน้ำตา เหมือนในภาพฝัน
๓๑ ปีที่เจ้ากลับสดใส เพราะเจ้าหยัดยืนเป็นขุนผาและป่าเขา
จากวันที่อ่อนล้า การลาตลอดไป กลับกลายเป็นความรักและศรัทธา
ที่จะร่วมปกป่าตลอดกาล
๓๑ ปีเพลงภาพฝัน
สุรชัย ท้วมสมบูรณ์
เพื่อนสืบ
