ตราสัญลักษณ์มูลนิธิสืบนาคะเสถียร ได้รับการออกแบบโดยคุณปัณยา ไชยะคำ กวางผาโผนสู่เปลวเพลิง โดยมีใบไม้สีทึบประกอบขึ้นเป็นฉาก ‘ราตรีประดับดาว’
ซึ่งในส่วนที่เป็นราตรีประดับดาวนี้ มีความละม้ายกับ Starry, starry night ท่อนร้องแรกของเพลง Vincent ของศิลปินดอน แม็กลีน ที่อ้างอิงถึงภาพเขียน ‘ราตรีประดับดาว’ และที่บังเอิญมากไปกว่านั้น ดูเหมือนว่าเรื่องราวของ สืบ นาคะเสถียร กับ วินเซนต์ แวน โก๊ะ ก็ดูจะมีความคล้ายคลึงกันในบางมิติ
ศศิน เฉลิมลาภ ประธานมูลนิธิสืบนาคะเสถียร ชวนผู้ชมมาถอดความหมายที่ซ่อนอยู่ภายใต้คืนราตรีประดับดาว
ตัวของ วินเซนต์ แวน โก๊ะ มีอยู่ช่วงหนึ่งที่จนมากๆ ใส่เสื้อผ้าซอมซ่อเหมือนคนจรจัดแล้วก็ทำงานอยู่สองพันกว่าชิ้น โดยไม่มีใครสนใจเลย ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงานเยอะ ทำงานเหมือน สืบ นาคะเสถียร โดยไม่มีใครเข้าใจ
ตอนนั้นการอนุรักษ์ก็ไม่มีใครเข้าใจ พี่สืบอยู่ห้วยขาแข้ง วิ่งไปทำงาน ทำงาน เป็นคนแรก ที่นอกจากออกไปลาดตระเวน ออกไปดูแลลูกน้อง ยังทำงานวิชาการ ออกไปบรรยายให้ นักเรียนฟัง กลับมาดึกดื่น ก็ยังบรรยายให้ผู้เข้ามาพักในห้วยขาแข้งฟังต่อ
ซึ่งใครไปเจอพี่สืบก็จะประทับใจการทำงาน ส่วน วินเซนต์ ก็ขายรูปไม่ได้ ไม่มีใครรู้จัก ก็ยังวาดรูป วาดรูป
จนในที่สุด พี่สืบก็ยิงตัวตาย วินเซนต์ ก็ฆ่าตัวตายเหมือนกัน…
ขอขอบคุณ ธนาคารไทยพานิชย์ จำกัด (มหาชน) บริษัท เท็กซ์ไทล์ แกลลอรี่ จำกัด บริษัท เจริญโภคภัณฑ์อาหาร จำกัด (มหาชน) และบริษัท ซีพี ออลล์ จำกัด (มหาชน)
