ปรงเป็นต้นไม้รุ่นโบราณเกิดมาตั้งแต่ 360 ล้านปีที่แล้ว จัดอยู่ในกลุ่มพืชเมล็ดเปลือย (Gymnosperm) พัฒนาตัวเองให้รอดมาถึงปัจจุบันด้วยการเติบโตแบบช้า ๆ สร้างสารลิกนินให้ลำต้นแข็งแรง มีเปลือกหนาเพื่อใช้กันไฟ แตกรากชุดหนึ่งให้ลงลึกเพื่อใช้ในการสะสมอาหาร ส่วนรากอีกชุดหนึ่งแผ่ออกด้านข้าง หาอาหารโดยเอื้อที่อยู่ให้กับแบคทีเรียในรากเพื่อช่วยดูดซึมแร่ธาตุอาหารในยามแห้งแล้ง
เมล็ดของปรงจัดเป็นพวกโบราณเนื่องจากไม่มีเนื้อห่อหุ้ม แต่ภายในเมล็ดมีแป้งเป็นอาหารให้ต้นอ่อน แป้งที่ผลิตออกมามีสารพิษที่เป็นอันตรายต่อระบบย่อยอาหารของสัตว์ป่า แต่ก็มีสัตว์บางชนิด เช่น หนู กระรอก หนอนผีเสื้อกลางคืนบางชนิด ที่สามารถกินได้และช่วยเป็นตัวกระจายเมล็ดให้ไปไกลจากต้นแม่
ใบ มีขนาดเล็กคล้ายกับใบของปาล์ม มีการเรียงตัวอยู่รอบ ๆ ศูนย์กลางของลำตันจึงรับแสงแดดได้ดี ใบย่อยแต่ละใบจะแข็ง เหนียว ปลายใบแหลมคมช่วยป้องกันสัตว์ป่าไม่ให้เข้ามากินง่าย ๆ และมีใบอีกชุด พัฒนาเป็นเกล็ดเล็ก ๆ จำนวนมากรูปร่างเป็นแท่ง เรียกว่าโคนตัวผู้ ด้านในมีสปอร์ ส่วนใบอีกชุดหนึ่งแต่อยู่คนละต้นพัฒนาเป็นโคนตัวเมีย เป็นการอยู่แยกเพศแยกต้น การผสมพันธุ์เกิดขึ้นโดยด้วงขนาดเล็กที่บินไปกินสปอร์แล้วบินย้ายไปมาระหว่างโคนตัวผู้และตัวเมียซึ่งจะทำให้สปอร์เดินทางไปผสมพันธุ์ได้
