ผืนป่าแม่วงก์พื้นที่กว่า 558,000 ไร่ ถูกประกาศจัดตั้งให้เป็นอุทยานแห่งชาติ เมื่อวันที่ 14 กันยายน 2530 และเป็นอุทยานแห่งชาติลำดับที่ 55 ของประเทศไทย ราว 30 ปี ก่อนหน้านั้น พื้นที่แห่งนี้เคยเป็นที่อยู่อาศัยของชาวเขาหลายกลุ่ม ซึ่งขณะนั้นมีทั้งการทำไร่ ล่าสัตว์ ตัดไม้ ตลอดจนการเปิดสัมปทานป่าไม้ในพื้นที่ให้กับนายทุน ก่อนประกาศเป็นอุทยานแห่งชาติจึงได้มีการอพยพราษฎรออกจากพื้นที่ทั้งหมด โดยจัดสรรที่อยู่อาศัยและที่ทำกินให้ด้านนอกเขตอุทยานแห่งชาติ
ตอไม้กระยาเลยที่เห็นกระจายอยู่นี้ เปรียบเสมือนสุสานไม้ที่ฉายภาพในอดีตของพื้นที่ก่อนการประกาศเป็นอุทยานแห่งชาติว่าเคยผ่านการสัมปทานไม้มาอย่างหนัก แต่เมื่อถูกประกาศเป็นพื้นที่คุ้มครองมานานกว่า 3 ทศวรรษ ผ่านการดูแลและความทุ่มเทในสรรพกำลังของพิทักษ์ป่าหลายรุ่นอย่างเต็มกำลังและต่อเนื่อง รวมถึงการสนับสนุนจากองค์กรอนุรักษ์ต่าง ๆ และความร่วมมือจากภาคประชาชน ผืนป่าแม่วงก์จึงค่อย ๆ ฟื้นตัว สัตว์ป่าหลายชนิดรวมถึงเสือโคร่งกำลังกลับคืนมาและทำให้ผืนป่าแม่วงก์กลับมาเป็นผืนป่าที่สมบูรณ์อีกครั้งดังเช่นปัจจุบัน
