“…ผมพูดในนามสัตว์
สัตย์น้ำเสียงอันเดียงสา
สัตย์แน่วจากแววตา
เพื่อผืนป่าที่พร่าเร้น…”
เร้นหลงจากทรงจำ
ครั้นหวนคำย้ำไม่เห็น
ก่อนเชยครั้งเคยเป็น
สังเวยเซ่นความเป็นไป
ป่าไม้กลายป่าเมือง
ความเขื่องคามก็ลามไหล
เมืองโหยแต่โดยใด ?
จึ่งเปลี่ยนป่าเป็นป่าปูน
ใครพรากใครพรากใคร
ให้เสื่อมสินจนสิ้นสูญ
น้ำเงินที่เทินทูน
ตีค่าซื้อแล้วยื้อเอา
ป่านี้ใครมีสิทธิ์ ?
กรรมสิทธิ์กำสิทธิ์เผา
จองจำผืนลำเนา
เขาเข้าจองว่าของตัว
ส่ำสัตว์สิถือสิทธิ์
เพราะป่ามอบซึ่งครอบครัว
นก ทราย เสือ ควาย วัว ฯลฯ
สิทธิ์พวกเขา…อุ้งเท้านั้น
หย่อมหญ้าแลดอกไม้
จ้าวพื้นภพอยู่ครบครัน
น้ำ ดิน หินเช่นกัน
เขาถือสิทธิ์จะคิดเห็น
เสียงสัตว์(ย์)จึงทรงสิทธิ์
แม้เสียงร่ำเพียงน้ำกระเซ็น
น้ำพรมฝนร่มเย็น
ก็ชะราบกำราบไฟ
เสียงปั้ง!! คราครั้งก่อน
ใช่ร้อนข่าวแล้วเปล่าไป
เล็กสิ่งกลับยิ่งใหญ่
และยิ่งย้ำทุกค่ำคืน
เสียงสืบสิสืบเสียง
เปรี้ยง!! กำจายจากปลายปืน
ชีพพร่าแต่ป่าผืน
คืนค่าค้ำความสำคัญ
ขาแข้งแข็งขาขึง
ซึ่งคุ้มครองปกป้องกัน
ใจกล้าฝ่าประจัญ
อำนาจค้านที่ทานทัด
“…ผมพูดเพราะพวกเขา
ถูกเอาเปรียบถูกเอารัด
ผมพูดในนามสัตว์
เพื่อยืนหยัด… ด้วยศรัทธา !…”
.
ดิตถ์จรัส
WILD-WRITE โครงการเปิดรับต้นฉบับบทความ สารคดี บทกวี บอกเล่าเรื่องราว สืบ นาคเสถียร ในความทรงจำ เนื่องในวาระครบรอบ 30 ปี สืบ นาคะเสถียร
ชวนเล่าเรื่อง สืบ นาคะเสถียร ในมุมมองความประทับใจของคุณ หรือจะเป็นเรื่องราวที่เก่ียวข้องกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม คุณประโยชน์ของทรัพยากรธรรมชาติ หรือแม้แต่ความประทับใจจากการเดินทางเที่ยวชมไพรกว้างและมหาสมุทรสุดขอบฟ้าก็ยินดีเปิดรับ
บอกสิ่งที่คุณคิด บรรยายสิ่งที่คุณรู้สึก และบอกเล่าเรื่องราวอย่างสร้างสรรค์
ดูรายละเอียดเพิ่มเติมที่ กิจกรรม WILD WRITE ชวนเล่าเรื่องจากป่าสู่เมือง (ซีรีย์ 1)
