[PHOTO ESSAY] ผู้พิทักษ์ป่า… รักษ์สิ่งล้ำค่าส่งไปสู่คนเมือง

เราอาจจะอยู่ได้อีกหลายอาทิตย์ก่อนตายหากขาดอาหาร และเวลาอาจลดลงน้อยลงเหลือไม่กี่วันถ้าขาดน้ำ แต่เราจะตายภายในเวลาไม่กี่นาทีถ้าเราขาดออกซิเจน นี่คงเป็นเหตุผลง่ายๆ ว่าทำไมเราต้องรักษาป่าไว้ ก็เพื่อเป็นแหล่งผลิตออกซิเจนให้กับมนุษย์ทุกคนบนโลกไว้ได้หายใจ และ “ผู้พิทักษ์ป่า” จึงเป็นอีกหนึ่งงานสำคัญที่คอยปกป้องและรักษาแหล่งผลิตออกซิเจนที่ดีที่สุดนี้เอาไว้

08.00 นาฬิกา ธงชาติไทยถูกเชิญขึ้นสู่ยอดเสาเช่นปกติ หากแต่ธงผืนนี้อยู่ท่ามกลางป่าเขา ณ ห้องทำงานสีเขียวขนาดใหญ่ของเจ้าหน้าผู้พิทักษ์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวรฝั่งตะวันตก ที่พร้อมทำงานเพื่อรักษาผืนป่าที่เหลือน้อยลงไปแทบทุกวินาทีในประเทศเอาไว้

กู่ก้องกลางไพร “ข้าพเจ้าจะรักษาไว้ ซึ่งทรัพยากรป่าไม้และสัตว์ป่า ของผืนป่าตะวันตก ไว้แก่ลูกหลานสืบต่อไป” เสียงคำปฏิญาณของเหล่าผู้พิทักษ์ป่าดังกึกก้องหลังเคารพธงชาติ แสดงถึงเจตนารมณ์ต่องานที่พวกเขาทำอยู่

10, 000 ไร่ ต่อ 1 ผู้พิทักษ์ป่า ท่ามกลางผืนป่าทุ่งใหญ่นเรศวรกว่า 2 ล้านไร่ มีเพียงพวกเขา 200 กว่าชีวิตเท่านั้นที่เป็นหูเป็นตาคอยเฝ้าดูแล และเมื่อเทียบเป็นอัตราส่วนต่อจำนวนพื้นที่ต่อคนแล้ว งานของพวกเขาจึงเป็นเรื่องใหญ่กว่าที่ใครหลายคนคิด

ทุกวินาทีคืองาน เมื่อผู้แสวงหาผลประโยชน์จากธรรมชาติไม่มีกำหนดระยะเวลาในการกระทำผิดกฎหมาย ไม่มีวันหยุดเสาร์อาทิตย์หรือวันหยุดนักขัตฤกษ์ งานของผู้พิทักษ์ป่าจึงต้องพร้อมในทุกวันและทุกเวลาเช่นกัน

เส้นทางสุดโหด แม้จะไม่มีไฟแดงและปัญหารถติดให้รำคาญใจ แต่ก็มีเส้นทางในการเข้าถึงที่ยากลำบากทั้งทางลาดชัน แอ่งน้ำขัง ก้อนหินขนาดใหญ่ โคลน และต้นไม้ที่ล้มขวางตลอดเส้นทาง ก่อนเขาไปตามหน่วยต่างๆ ในทุ่งใหญ่

พึ่งตัวเอง หากอยู่ในเมืองอาจจะเพียงแค่ใช้นิ้วสัมผัสหน้าจอโทรศัพท์เพียงไม่กี่ครั้ง ก่อนบริการซ่อมรถจะมาจัดการปัญหาให้ถึงที่ แต่ผู้พิทักษ์ป่าพวกเขาต้องใช้สองมือดูแลรักษาและซ่อมด้วยตัวเองหากรถที่ใช้งานเกิดปัญหาขัดข้องขึ้นมา

กำลังใจ นอกเหนือกำลังเครื่องยนต์และกำลังกายที่ต้องพร้อมอยู่ตลอดเวลา กำลังใจเป็นอีกหนึ่งสิ่งสำคัญที่ผู้พิทักษ์ป่ายังต้องการ เพื่อเป็นอีกหนึ่งพลังให้พวกเขาได้มีแรงที่จะช่วยดูแลป่าไม้ให้ยังอยู่คงไว้

มุมสำหรับพักผ่อน ไม่มีเก้าอี้โยกสบายๆ หรือโซฟานุ่มๆ มีเพียงใต้ร่มเงาจากต้นไม้กลางป่าใหญ่ ท่ามกลางธรรมชาติเพียงเท่านั้น ที่ให้พวกเขาได้พักเอนกายผ่อนคลายจากงานได้บ้าง

สายน้ำไม่เคยไหลย้อนกลับ ดั่งคำสุภาษิตที่เคยว่าไว้ น้ำจากป่าก็คงไม่ไหลย้อนคืนสู่ภูเขาเป็นแน่ แต่น้ำจะไหลไปสู่เมืองเพื่อให้คนเมืองที่อยู่อาศัยในป่าคอนกรีตได้ใช้ประโยชน์กัน

ยั่งยืนไปถึงอนาคต งานของผู้พิทักษ์ป่าแม้ต้องเสี่ยงภัยอันตราย บางครั้งต้องแลกด้วยชีวิต ไม่ใช่เพียงการปกป้องและรักษาผืนป่า ให้เพียงคนรุ่นนี้เท่านั้น แต่ยังหมายถึงรักษาให้คงไว้เพื่อสืบต่อไปยังลูกหลานในอนาคตอีกด้วย

ถ่ายภาพ / เรียบเรียง ภูมิวสันต์ สุวรรณรัตน์