สิบเอ็ดธันว์พลันบรรจบ ครบแปดสิบสี่ เป็นวันที่พวกเรารำลึกถึง
ปูชนียบุคคล ควรคำนึง ด้วยซาบซึ้งคุณงามและความดี
ท่านสืบสานงานเมือง เรืองของบ้าน สู้ตรากตรำทำงาน ไม่หน่ายหนี
แด่ชนผู้รากไร้ ให้ได้มี ถึงถิ่นที่อาศัย ไว้ครอบครอง
สองเท้าที่ย่ำไป ไม่เคยหวั่น แก้ปัญหาสารพัน ไม่หม่นหมอง
พากเพียรเปลี่ยนสลัม ทำเป็นทอง ให้น่ามองต้องตาม ความเป็นคน
แต่สายธารจากใจ ใช่หยุดยั้ง ยังไหลหลั่งสู่ป่า พนาสนธิ์
คอยปกป้องผืนไพร ให้อนุชน แม้ทุกข์ทนท่านไม่ท้อ ต่อเภทภัย
ยามอยู่บ้านเปรียบดั่ง ผืนหลังคา ยามอยู่ป่าเปรียบดั่ง ร่มไม้ใหญ่
ขอจดจำชื่อนาง ไว้กลางใจ แม่เสือไพรใจงาม นามรตยา
นิรุจ เจียมจรรยง ประพันธ์ในนาม ชมรมผู้อาวุโส สมาคมสโมสร การเคหะแห่งชาติ 11 ธันวาคม 2558
