สืบ นาคะเสถียร เล่าให้ฟังว่า…
.
เคยจับคนตัดไม้ทำลายป่า จับเสร็จก็โดนปล่อยออกมาตลอด สืบเลยเกิดความเครียด เพราะช่วงเวลานั้นเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าก็ได้รับบาดเจ็บ เสียงปืนในห้วยขาแข้งสมัยนั้นดังทุกคืน ไม่ได้เงียบเหมือนสมัยนี้ แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้ เพราะอุปกรณ์น้อย คนก็ไม่เยอะ การที่สืบเป็นคนที่จริงจังกับหน้าที่การงาน ในขณะเดียวกันก็ต้องรับผิดชอบกับชีวิตผู้คน เขาเลยสะสมความเครียด ความกดดันเยอะ
ถ้าให้เลือกระหว่างไปเรียนต่อที่ University of London กับมาเป็นหัวหน้าเขตรักษาพันธ์ุสัตว์ป่าห้วยขาแข้ง คุณจะเลือกอะไร คนส่วนใหญ่อาจเลือกอนาคตให้กับตัวเองโดยการไปเรียนต่อ แต่สืบเลือกที่จะไปเป็นหัวหน้าหน่วย
สิ่งนี้เป็นความฝันของสืบที่อยากรักษาป่าห้วยขาแข้ง สืบทิ้งทุนการศึกษาปีละเป็นล้านมาเป็นหัวหน้าเขตที่นี่
เคยคิดนะว่าถ้าสืบยังอยู่ ถ้าเขาไม่ฆ่าตัวตาย เขาจะเป็นอะไร
สืบเคยบอกว่า โอกาสที่จะรับราชการมันไปต่อยาก เขาอาจจะเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย หรือเป็นนักวิจัย ในวันนี้ก็คงเกษียณอายุไปตามระบบ แต่เมื่อ 31 ปีที่แล้วที่สืบยิงตัวตายมันกลายเป็นตำนานไปแล้ว ทำให้คนจำนวนมากตื่นขึ้นมา
คำพูดที่เป็นอมตะของพี่สืบเขาบอกว่า ผมทำหน้าที่ของผมได้ดีที่สุดแล้ว แล้วผมก็ทำมันพอแล้ว อยากจะบอกว่าชีวิตของแกแม้ว่าจะใช้ชีวติบนโลกนี้แค่ 40 กว่าปี แต่ว่ามันคุ้มมาก ๆ กับการที่ผู้ชายคนหนึ่งเกิดมาแล้วจากไป แล้วก็ทิ้งอะไรให้กับคนบนโลกไปอีกชั่วลูกชั่วหลาน
เนื้อหาตอนหนึ่งของงานเสวนา รำลึก 31 ปี สืบ นาคะเสถียร หัวข้อ เพื่อนสืบ สืบในความทรงจำ ร่วมพูดคุยโดย วันชัย ตันติวิทยาพิทักษ์ กรรมการมูลนิธิสืบนาคะเสถียร นักเขียนสารคดี นักวิจารณ์สังคม การเมือง และสิ่งแวดล้อม และชัชวาลย์ พิศดำขำ ที่ปรึกษารัฐมนตรีว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
ฟังเสวนาทั้งหมดในรูปแบบ podcast ได้ที่นี่
