หน้าป้ายทางเข้าที่ว่าการอำเภอไชโยอากาศเย็นสบาย พวกเราเดินเรียงแถวครุ่นคิดเรื่องราวที่ผ่านมาในมุมของแต่ละคนที่ยังคงเก็บแง่มุมความรู้สึกต่างๆ กัน
ก้อง ทรงกลด ยังอยู่ทำงานของเขา ตามสัญญาที่จะมาอยู่ด้วยสามวัน เขาแสดงความเห็นไว้ในงานเขียนของเขาว่านี่อาจจะเป็นการเดินเล่นเฟซบุ๊กที่ทรงพลังที่สุดในโลก
น้องคิงสมิท หนุ่มตัวเล็กจากสมุทรปราการมีเพื่อนคุยด้วยแล้ว เขาเดินไปอยู่ในกลุ่มครูตาลจากอุ้มผางที่เดินไว้ลายอดีตครูดอย มาดสะพายย่ามติดสติ๊กเกอร์ ‘โนแดม’ เดินด้วยรองเท้าแตะแบบหนีบ ที่เท้าของเธอประดับด้วยพลาสเตอร์เจ็ดแปดอัน
คุณโอ๋ คู่ชีวิตของ พี่พจน์ กฤชไกรวรรณ กลับมาร่วมขบวนอีกหน
ผมไม่มีโอกาสถามแกถึงความแตกต่างของการเดินค้นหาภายในแบบธรรมยาตรา กับการเดินสื่อสารกับโลกที่สุดแสนชุลมุนวุ่นวายแบบขบวนเรา
ผมเดินอยู่ด้านหลังเพื่อตักตวงเวลาในการโพสต์เฟซบุ๊กก่อนที่จะมีผู้มาเยือนมากมายในตอนสาย ป้ายชื่อตำบลต่างๆ จากไชโยซึ่งเป็นอำเภอเหนือสุดของอ่างทอง และข้ามจังหวัดสู่เขตแดนอำเภอบางปะหัน จังหวัดอยุธยา อันเป็นสถานที่เคยคุ้นของผม เพราะนั่งรถผ่านเส้นทางนี้ตั้งแต่เด็กๆ
เมื่อก่อนบ้านเราไปเยี่ยมลุงทรงที่บ้านไชโยอยู่บ่อยๆ แต่เสียดายที่เมื่อวานนี้ ฝนฟ้าทำให้เราคลาดเคลื่อนไม่ได้พบกันระหว่าง หลานตัวดีกับลุงทรง ศาตวรรณ ญาติวัยเก้าสิบกว่า ผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลผมในปัจจุบัน
ขณะครุ่นคิดอะไรเพลินๆ ผมเห็นอาแปะคนหนึ่งลงจากรถแท็กซี่ และเดินเร่งฝีเท้าไล่ตามขบวนเรามากลางอากาศเย็นสบาย
ผมชะลอฝีเท้าจากท้ายขบวน และเข้าไปทักทายตามหน้าที่ประจำที่จะถามที่มาที่ไปและเชื้อเชิญเข้าร่วมขบวนเดินตามปกติ
พลันที่คำถามชื่อเสียงเรียงนามของลุงยังไม่ขาดคำ แกถอดหมวกที่ใส่หลุบหน้าไว้เงยขึ้นสบตาผม แล้วบอกว่าผมชื่อ ‘ธงชัย พรรณสวัสดิ์’
นามของลุง ทำผมผมรู้สึกเข่าอ่อน ตกใจ และดีใจไปพร้อมกัน
ในวงการวิชาการสิ่งแวดล้อมแล้วไม่มีใครไม่รู้จักวิศวกรอาวุโสผู้คร่ำหวอดอยู่ในวงการมาตั้งแต่หนุ่มจนอายุเจ็ดสิบท่านนี้ อาจารย์ธงชัยมาเพื่อแสดงตัวว่าเห็นด้วยกับเราและเห็นต่างกับรัฐบาล แน่นอนว่าในวงกาแฟเช้านั้นเสียงคารวะทักทายวิศวกรอาวุโสท่านนี้ดังไม่หยุดหย่อนต่อเนื่องจากขบวนของเรา
สายนี้ทีมงานของเราได้รับแจ้งความจำนงที่จะเลี้ยงขนมจีนจากคนอ่างทองคนหนึ่งชื่อ ‘แชมป์’ เขาแจ้งทีมงานว่าเป็นลูกศิษย์ของผม
แชมป์ มาพร้อมขนมจีนมื้อใหญ่ให้เรานั่งกินกันในบริเวณปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง เขาเป็นลูกศิษย์เรียนวิชาธรณีวิทยาสำหรับวิศวกร (Geology for Engineers) รุ่นที่ 1 กับผม สมัยที่ผมพึ่งไปสอนที่คณะวิศวกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยรังสิตเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว
อายุแชมป์ห่างกับผมเพียงสองปี เขาเล่าให้ฟังว่ายังจำบรรยากาศการเรียนการสอนได้ดี ที่อาจารย์หนุ่มคนนี้มีวิธีสอนวิธีคิดที่ไม่เหมือนใคร เราทบทวนความหลังเหมือนพึ่งเจอกันมา ความทรงจำต่างๆ ฉายชัดขยายไปสู่การบอกเล่าสารทุกข์สุกดิบ
ชีวิตของแชมป์ที่เรียนจบทำงานจนมีประสบการณ์ และวัยที่ดูไม่ต่างกับอาจารย์ในวันนี้ แชมป์เล่าให้ฟังถึงการจัดการน้ำท่วมของเมืองอ่างทองที่มีความเชื่อมโยงถึงผลประโยชน์แทบทุกครั้ง หลังจากการกล่าวอ้างถึงอุทกภัย ที่น่าจะเอื้อประโยชน์ให้กับแหล่งวัสดุของผู้รับเหมาที่มีความเกี่ยวข้องตรงกับการเมืองท้องถิ่นกันอย่างที่ใครๆ ก็รู้ แต่ก็ต้องยอมปล่อยให้เป็นไป
ซึ่งก็ไม่แปลกหรอก เพราะที่เราเดินกันมาวันนี้ ก็มาจากขบวนการผลประโยชน์แบบนี้ในระดับชาติเช่นเดียวกัน
ช่วงพักกลางวันวันนั้นได้รับเลี้ยงอาหารจากผู้สมัคร ส.ส.พรรคประชาธิปัตย์ที่ผูกขาดเป็นผู้แพ้ตลอดกาลให้กับพรรคการเมืองขนาดกลางแต่ผูกขาดฐานเสียงในภาคกลางนี้มานาน แน่นอนว่าการเคลื่อนไหวของเราไม่เกี่ยวข้องกับการเมืองไม่ว่าพรรคใดการเมืองสีใด ดังนั้น เมื่อส.ส.สอบตกคนนี้อยากแสดงออกช่วยเหลือหรือจะเป็นใครๆ ผมก็ล้วนยินดีรับทั้งสิ้น
เราเดินผ่านจังหวัดอ่างทองเข้าสู่บางปะหัน อยุธยา ด้วยความเร็วเกินคาด นริศสั่งให้พวกเราไปแวะพักที่วัดอินกัลยาตั้งแต่บ่ายๆ ทั้งๆ ที่เป็นจุดหมายการพักของเราในคืนนี้
พวกเราถูกสั่งให้นอนพักกันสักชั่วโมงหนึ่ง ก่อนที่ตอนเย็นจะเดินต่ออีกหน่อยเพื่อเอาระยะตามเวลาที่เหลือ
ร่วมรักษาป่าใหญ่และสิ่งแวดล้อมกับมูลนิธิสืบนาคะเสถียร
