ระหว่างทางที่เราต้องเดินไปให้ถึงสายเอเชียที่ผมก็ไม่ทราบระยะทางว่าต้องเดินอีกกี่กิโลเมตร แต่แสงแดดค่อยๆเปลี่ยนเป็นครึ้มฝนและใกล้จะเข้าสู่เย็นค่ำ เราดุ่มเดินไปโดยความเร็วเพิ่มขึ้น โดยส่วนตัวแล้วผมเรี่ยวแรงอยู่ตัวเพราะเดินมาหลายวัน แม้ฝ่าเท้าจะเริ่มเจ็บมากขึ้นแต่ไม่ใช่ปัญหาอะไร
มีหญิงสาว คนหนึ่งพึ่งลงจากรถแล้วพยายามมาเดินประกบผม แนะนำตัวว่าชื่อ ‘ออย’ ทำธุรกิจอยู่กรุงเทพฯ สนใจประเด็นที่เราทำงานเดินนี้มาหลายวันแล้ววันนี้ทนไม่ได้ต้องมาเดินด้วย พูดคุยถามคำถามของผมลึกๆ เกี่ยวกับเขื่อนแม่วงก์และป่าไม้ เธอถามด้วยความรู้สึกแปลกใหม่และไม่เคยรู้เรื่องอะไรแบบนี้มาก่อน
สักพักเธอคงรู้ว่าเธอคงรบกวนผมมากเกินไปกับการสอบถามขณะเดินใกล้ค่ำ เธอขอตัวกลับไปเพื่อศึกษาข้อมูลแม่วงก์ตามเอกสารที่เราให้ไป ก่อนที่เธอจะมาใหม่ในวันรุ่งขึ้น
ความรู้สึกของผมตอนนั้นรู้สึกเหมือนได้รับความสำเร็จไปอีกขั้น เพราะคนแบบนี้ คือกลุ่มที่น่าจะไม่เคยรู้เรื่องปัญหาที่เรานำเสนอมาก่อน แต่เพราะข่าวการเดินของเรากระตุ้นความสนใจของเธอจนต้องไปตามหาความรู้ และออกมาร่วมแสดงออก
ที่สำคัญคือกิจกรรมของเรา ทำให้ผู้คนสนใจที่จะ ‘รู้’ มากขึ้น และเพื่อจะได้กลับมาช่วยให้มากขึ้น
และนี่ไม่ใช่หรือคือความสำเร็จที่แท้จริงของการอนุรักษ์
ก่อนค่ำวันนั้นมีทีมเยาวชนที่เคยทำงานร่วมกับมูลนิธิสืบฯ ตั้งแต่เป็นเด็กมัธยมที่จังหวัดกำแพงเพชร เมื่อหลายปีที่แล้วมาสมทบ วันนี้พวกเขาพวกเธอเป็นเด็กมหาวิทยาลัยกำลังทำกิจกรรมเกี่ยวกับสื่อสิ่งแวดล้อม ได้ตามมาสมทบกับเราที่นี่เพื่อร่วมแสดงออก และช่วยใช้กิจกรรมของพวกเขาในการเผยแพร่ประเด็นรณรงค์ของเราต่อไป
นี่ก็เป็นอีกความรู้สึกหนึ่งของดอกผลที่เราหว่านไว้
คณะนักธุรกิจเพื่อสังคมเป็นขบวนหลักขบวนหนึ่งที่เดินกับเรามาตั้งแต่เช้าจรดเย็น ชมรมนี้เป็นชมรมที่สนใจประเด็นข่าวเรื่องเขื่อนแม่วงก์ และแก่งเสือเต้นมาตั้งแต่ปีที่ผ่านมา เคยขอให้พวกเราจัดทริปให้สมาชิกชมรมนี้เดินทางไปดูพื้นที่แม่วงก์ต่อกับแก่งเสือเต้น แต่ยังไม่มีจังหวะทำกิจกรรมช่วยเหลือที่เหมาะสม แต่อย่างน้อยวันนี้ก็ได้มาร่วมแสดงออก
‘พี่วิเชียร’ นักธุรกิจหนุ่มใหญ่จากนครปฐม แสดงความฟิตมากเดินนำตั้งแต่เช้า เพิ่งมีโอกาสมาทักทายกับผมในฐานะคนคุ้นเคย เขาบอกว่ามาซึมซับความรู้สึกและประสบการณ์การเดินแบบนี้เพราะมีความน่าสนใจ เผื่อในอนาคตเขาอาจจะต้องใช้ในทางการเคลื่อนไหวทางการเมือง เพราะพี่วิเชียรเป็นขาม็อบการเมืองสีหนึ่งตัวยงเหมือนกัน
วันนั้นไม่มีใครรู้ใช่ไหมว่า สิ่งที่พี่วิเชียรบอกไว้ จะเกิดขึ้นจริงในอีกไม่กี่เดือนต่อมา
ในที่สุดผมก็ได้เห็นถนนสายเอเชียที่ดูเหมือนจะพลัดพรากจกกผมไปหลายวัน ที่ผ่านมาการเดินบนถนนเล็กๆ ติดต่อกัน เมื่อมาเห็นรถวิ่งสวนกันสิบเลนบนถนนใหญ่ที่แยกหางน้ำสาคร
ผมคาดเดาได้ว่าระยะการเดินในวันพรุ่งนี้เป็นต้นไปเราคงต้องปรับตัว และเตรียมรับรับมือกับปัญหาใหม่ๆ ที่จะเกิดขึ้น
ภาพการถ่ายรูปร่วมใจที่ป้ายหางน้ำสาคร เป็นภาพหนึ่งที่ผมประทับใจ
ค่ำคืนนั้น เราขับรถกลับตามกันอย่างทุกลักทุเลหลงสมตามที่คาดไว้
แต่ที่บ้านพี่ตุ๊ เตรียมที่ทางไว้อย่างดี อาหารมื้อค่ำมากเกือบดึกอร่อยมาก และเราได้ฟังเสียงสดๆ ของมือกีตาร์ใต้ดินอันดับหนึ่งในใจของนักฟังเพลงกระแสทางเลือก ที่บ้านในสวนมะม่วงใกล้ทุ่งนา อย่างประทับใจ
เดช อัดง และอีส ภรรยาสาวของเขาที่ตามมาสมทบเมื่อเราใกล้ถึงบ้านพี่ตุ๊ กางเต็นท์นอนอยู่ข้างๆ เต็นท์ผม
เราสนทนากันตามประสาคนสนิทสนมกันอยู่ไม่นานก็หลับไปด้วยความเหนื่อยล้า แต่ได้กำลังใจจากน้องที่รักใครสนิทสนมกันก็ทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นมาอีกมาก
ร่วมรักษาป่าใหญ่และสิ่งแวดล้อมกับมูลนิธิสืบนาคะเสถียร
